Als directeur kun je je soms eenzaam voelen. Afgelopen week sprak ik 2 ondernemers, die beiden afzonderlijk van elkaar, aangeven dat ze iemand missen waarmee ze kunnen sparren. Intern zien ze geen gelijkwaardige gesprekspartners en hun eigen partner staat soms te ver van de praktijk af.
Hoe komt het dat jij je eenzaam voelt?
Als directeur heb jij de eindverantwoordelijkheid en komen mensen naar jou toe met vragen waar zij geen antwoord op hebben. Net of jij geen vragen hebt.
Een organisatie delen wij (Visie) gemakshalve op in 3 niveaus: strategisch, tactisch en operationeel. Hieronder een aantal basiskenmerken:
Je wilt als directeur nieuwe inzichten verkrijgen. Dat krijg je niet van collega’s die alleen bezig zijn met hun eigen problematiek. Verder wil je als directeur reflecteren. In hoeverre voel jij je “veilig” in jouw omgeving en durf jij je kwetsbaar op te stellen? Kun je echt zijn wie je wilt zijn of heb je te maken met een verwachting (je eigen of die van een ander)? Kun jij vrijuit filosoferen en jouw ideeën de vrije loop laten gaan of houd je er rekening mee dat niet iedereen jouw manier van denken kan volgen? Laat ik het nog maar niet hebben over de oordelen en voorbarige conclusies die door andere directeuren en managers snel worden getrokken.
Ook aan de top is het fijn om iemand te hebben die met je meedenkt, met je filosofeert en samen inzichten krijgt hoe je om kunt gaan met veranderingen. Veronderstel je bent Luke Skywalker (een personage in de film Star Wars) die inzichten krijgt van Yoda. Een van de adviezen van Yoda aan Luke was: “Try not. Do or do not… there is no try.”
Hoe fijn is het om jouw eigen Yoda te hebben.
