Veel directeuren en managers hebben het basis-idee dat ze de hele wereld aankunnen, vaak ingegeven door het feit dat het ook niet anders kan. Als eindverantwoordelijke zit je in een positie waarin je ook zo’n beetje een duizendpoot moet zijn, het is goed om er vanuit te gaan dat je veel kan en dat je ook onbekende zaken kan oppakken.
Een grote groep mensen leeft vanuit het zelfbeeld van beperkingen, dat doe ik niet omdat ik denk dat ik dat niet kan. Beperkt denken over jezelf kan je behoorlijk beperken in je ontwikkeling, ook beperkt denken over je onderneming kan de onderneming remmen in zijn vervolgstappen. Toch heeft dat ‘kansdenken’ ook grote risico’s, je kunt er door uitgeput raken, veel energie kan wegvloeien uit je lichaam en geest. Ik ben er in mijn leven achter gekomen dat ik niet in staat ben om altijd alle gaten dicht te lopen.
De grootste fout die ik tot nu toe gemaakt heb is de gedachte dat ik elke onderneming in elke fase zou kunnen aansturen. Een poos gaat het goed, de ontwikkelingen zijn enorm, maar vroeg of laat kom je erachter dat je toch niet of niet meer de juiste man op de juiste plaats in de juiste bedrijfsfase bent.
Er zijn mensen die vol gas kunnen geven maar wel hun beperkingen kennen, dat is prachtig, maar er zijn veel meer mensen die alleen maar vol gas kunnen blijven geven. Daarmee ben jezelf maar ook je organisatie niet gediend. Tijdig de bakens verzetten is een kunst, weten wanneer je er iemand bij moet halen, wanneer je misschien afscheid moet nemen, wanneer je moet terugtreden als aandeelhouder, wanneer je misschien voor een demotie moet kiezen.
Daar is moed voor nodig, daar is zelfkennis voor nodig, daar heb je doorgaans andere mensen voor nodig, die je kunt vertrouwen!
Bert de Jong
